2. Zgubiłeś się chłopczyku?

Witam! 

Bardzo miło czytać wszystkie Wasze komentarze :) Mam nadzieję, że Was nie zawiodę kolejnymi częściami :) A teraz nowa część dla Was :) Napiszcie, czy podoba Wam się taka wersja opowiadania :) 

Buziaki! 

2.

Wyszłam z wanny, założyłam moją piżamkę i wskoczyłam do łóżka. Jak miło, błogo. Tylko gdzie mój telefon? Zrobiłam dziwną minę, coś w stylu „próbuję myśleć, ale mi to nie wychodzi”. Cholera! W torebce. Co oznacza tylko jedno. Musisz wyjść z ciepłego azylu, na teren wroga czyt. zimna podłoga. Oj Alicja kiedyś głowę zgubisz… Jakie ja mam dzisiaj świetne rady! Chyba zacznę pisać poradnik. Ostatnio stałam się strasznie ironiczna. Pokręciłam głową. Ojej jak zimno. Szybko podreptałam do torebki i z powrotem prawie wskoczyłam pod cieplutką kołderkę. O tak! Dużo lepiej. Ustawiłam alarm na 8, bo o 9 śniadanie. Akurat. Szybkie machnięcie szczotką, maskarą, żeby nie było, że jakaś tam tapeciara. Nałożę coś na siebie, może tą spódniczkę… Dla dr. Kellera. Zamknij się! To już nawet nie można ładnie wyglądać, tak dla samej siebie? Źle ze mną! Jak tak dalej pójdzie to skończę na oddziale psychiatrycznym! W dodatku nie jako lekarz, tylko pacjent!

***

Usłyszałem dźwięk alarmu. Szlak by go jasny trafił! Wyłączyłem, rozejrzałem się po pokoju. Zacząłem się przeciągać. Podniosłem się do pozycji siedzącej. Pogoda? Ładna. Spojrzałem na telefon. 5 nieodebranych połączeń, 8 smsów. Agata, Diana, Lena… Czego te laski ode mnie chcą, że niby połączyło nas BIG LOVE… Marzenia ściętej głowy. „Usuń”. Dobra pora wstawać i poderwać czeskie, wyzwolone piękności i Alicję. Uśmiechnąłem się na samą myśl. Stanąłem przed lustrem w łazience. No cześć przystojniaku! Tak, znam swoją wartość! Jestem pewny siebie. Zadufany?! Ale skądże! Wszedłem pod prysznic. Wylałem pół wody toaletowej na siebie. Dziewczyny to lubią. Zęby chyba 20 minut myłem! W końcu świeży oddech może być dzisiaj przydatny! Założyłem jeansy i bluzkę opinającą moje mięśnie. Spojrzałem w lustro. Jest dobrze! Bardzo dobrze! Wyszedłem, zatrzasnąłem drzwi. Odwróciłem się i zobaczyłem JĄ. Zanim się odezwałem, zmierzyłem ją od góry do dołu.

- Hej – odezwałem się w końcu.

- Cześć – uśmiechnęła się delikatnie.

- Chyba idziemy w tym samym kierunku, co powiesz na miłe towarzystwo? – widziałem, że się wacha – no nie daj się prosić. Nie proponuję Ci sexu, tylko śniadanie.

Sex będzie wieczorem – pomyślałem i uśmiechnąłem się na samą myśl.

- Niech stracę – uśmiechnęła się i poszliśmy razem na śniadanie.

***

Od godziny siedzę z NIM i jemy śniadanie, szczerze nie śpieszy nam się wracać do pokojów. Bardzo dobrze nam się rozmawia. Jestem nim pozytywnie zaskoczona. Nie jest cwaniaczkiem i podrywaczem za jakiego go miałam. Jest naprawdę mądrym facetem, z którym można pogawędzić na różne tematy. Mówiłam już, że jest CHOLERNIE PRZYSTOJNY?!

- Wiesz co, ostatnio czytałem naprawdę interesujący artykuł właśnie na ten temat. Jak chcesz, mogę ci go wysłać, tylko podaj mi maila.

- Byłoby świetnie, masz jakąś kartkę?

- Masz napisz tu – podał mi swój telefon. Zapisałam mu i oddałam telefon. – to wyślę jak wrócę do pokoju. Zbieramy się? Za godzinkę mamy sympozjum.

Całkowicie zapomniałam po co ja tu przyjechałam. No tak brawo Ala! Wstaliśmy i udaliśmy się do pokojów. Otworzyłam laptopa i dostałam maila. 

Przeczytałam go i nie wierzyłam, w to co widzę. Palant! Ciołek! Co on sobie wyobraża?! I cały czar PRYSŁ! Chodziłam po pokoju w te i z powrotem. Dlaczego mnie to tak ruszyło? Normalnie przy takim podrywaczu i zadufanym sobie ciołku obeszłoby mnie to tyle co zeszłoroczny śnieg, ale nie w tym przypadku. To przez jego wygląd! Bo jak inaczej można to wytłumaczyć? Usiadłam z powrotem na łóżku, strzeliłam kostkami u rąk, teatralnie zamachnęłam nimi i zaczęłam odpisywać na maila „romantyka” z naprzeciwka. Bezczelny! Może trochę słodki? 

Byłam już gotowa do wyjścia, bo szczerze nie miałam pojęcia, gdzie to jest. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam. Maks. Maks! O boże! Maks Keller! Oddychaj. 1…2…3… Spojrzałam na niego z wyrazem twarzy „Zgubiłeś się chłopczyku?” i czekałam na jego „bystrą” odpowiedź.

- Potrzebna Pani doktor eskorta? – oparł rękę o framugę moich drzwi – Mogę być całkiem przydatny.

Znowu ze mną flirtuje PAJAC jeden. Nie zmieniłam miny. A co! Niech ma za swoje!

- Jak śmiesz pokazywać się bez kwiatów, po takim mailu?

- Racja. Gdzie moje maniery? Księżniczka raczy wybaczyć. – wszedł bez pytania do mojego, podkreślam MOJEGO pokoju, wziął różę z MOJEGO wazonu i z głupim (+cholernie czarującym) uśmiechem przyklejonym do twarzy (zresztą bardzo przystojnej!!!!!) wręczył mi go – Proszę.