3. Nie obiecuj sobie zbyt wiele

Witam,

Dziękuję za wszystkie miłe słowa! Naprawdę warto dla Was pisać! Chociaż muszę się przyznać, że to opowiadanie wyjątkowo łatwo i przyjemnie się piszę.

Miłego czytania.

Buziaki!

3.

Mam ją! Widzę, że nie może powstrzymać śmiechu. Po tak krótkim czasie, a ona już mi je z ręki. I kto jest mistrzem?! No kto?! No MAKS KELLER!!! Oh jeah, oh jeah. Dobra, jak już odtańczyłem swój taniec zajebistości, to wróćmy do Ali.

- To jak? Księżniczka da się porwać? Obiecuję niezapomniane emocje, wrażenia i wspomnienia. Będzie to jak podróż w nieznane! Kosmiczne uniesienia i doznania. – czarująco się uśmiechnąłem. Pierwszy raz usłyszałem jej śmiech. Poczułem coś dziwnego, tam gdzieś w środku… Eee to pewnie niestrawność.

- Kwiatek odhaczony, powróciliśmy do tytułów, a więc PAZIU ze względu na moją niewiedzę, zgodzę się tym razem także ci towarzyszyć. ALE nie wyobrażaj sobie za dużo. – podkreśliła. Jasne, jasne i tak będziesz moja księżniczko. Zgiąłem się w pół.

- Sługa uniżony. – nieraz facet musi zrobić z siebie idiotę, żeby osiągnąć zamierzony cel. Jak to mówią: cel uświęca środki. Wyszliśmy z pokoju. Poszliśmy na sympozjum. Miło nam się rozmawiało, ale ja nie zaprzestawałem moich sztuczek uwodzenia, a po tylu latach trochę ich mam. Nie patrzcie tak na mnie. Z takim wyglądem?! Mam się marnować! Doszliśmy w końcu na miejsce. Uwielbiam swój zawód, ale szczerze mówiąc nie chciało mi się tam siedzieć! Zajęliśmy miejsca koło siebie i zaczęło się. Po godzinie myślałem, że jajko zniosę! Ile można pieprzyć na temat jelita?! Ej, żeby nie było nie jestem ignorantem i kiepskim specjalistą, jasne?! Tylko po coś te studia kończyłem, a nie oni najpierw mi tłumaczą z czego jest zbudowane… Standardowo. Zawsze tak jest. Nachyliłem się do Ali i szepnąłem do jej ucha.

- Zwijamy się? – spojrzała na mnie z miną „zmień dilera albo bierz połowę” – No nie mów, że cię to interesuje. No chodź. – uśmiechnąłem się. Nie była do końca pewna.

- W przerwie – powiedziała stanowczo i dalej słuchała. Ooo tak! Punkt dla mnie! Zerkałem na nią co chwilę, aż w końcu nadeszła wybłagana przeze mnie przerwa. Wyszliśmy z sali. Na początku znowu zaczęła się spierać „Ale tak nie można! Nie wypada!”. Chwyciłem ją za rękę i pociągnąłem w stronę szatni. Zabrałem nasze kurtki i prawie ją w nią wcisnąłem. Wyszliśmy przed budynek.

- I co teraz panie przewodniku? – spojrzała na mnie jak na idiotę. Myśl, myśl Maks.

- Eee tam. – wskazałem ręką - No nie patrz tak na mnie. Chodź. – chciałem ją chwycić za dłoń.

- Rączki przy sobie! – poszliśmy. Szliśmy sobie po Pradze, nieraz zdarzyło się przebiegać nam na mrugającym świetle. Ktoś mógłby pomyśleć, że to nawet romantyczne, ale spokojnie to jest zaplanowana krok po kroku gra.

- Loda? – uśmiechnąłem się niegrzecznie, kiedy stanęliśmy przy budce. Ala zrobiła zaskoczoną minę. Widziałem, że pierwszy raz nie wiedziała, co ma powiedzieć.

- Na patyku? – zacząłem się śmiać, jak zobaczyłem jej rzedniejącą minę – No nie! Pani doktor nie spodziewałem się, że może mieć Pani takie zbereźne myśli! Nieładnie! – udawałem oburzenie. Ach te kobiety. Niby takie grzeczne, sex dopiero po ślubie, a tu proszę. Tak łatwo je można podpuścić. Widziałem rumieniec na jej twarzy, kiedy podałem jej loda. Szliśmy właśnie przez most Karola. Stanęliśmy na środku. Kurde! Ale tu pięknie! Zaniemówiłem. 

Staliśmy na nim w ciszy. Spojrzałem na Alę. Znowu coś mnie zakuło wewnątrz, ale zlekceważyłem to… Jak zwykle. Alicja opierała się o barierkę. Podszedłem i stanąłem obok.

- I jak? Robi wrażenie, co?

- Jest… pięknie. – Postaliśmy jeszcze chwilę. Poprosiłem panią, która koło nas przechodziła o zdjęcie. I oto tym sposobem, mam zdjęcie  z tą piękną damą. Chodziliśmy tak do końca dnia. Wieczorem wróciliśmy do hotelu. Nadszedł czas pożegnania. No to siup! Pomyślałem sobie. Staliśmy naprawdę blisko siebie, jeden mały ruch. Patrzyłem na nią i nic. Blokada. Nie potrafiłem. W takiej sytuacji na co dzień, przyciągam laskę do siebie i koniec końców, lądujemy u mnie albo u niej. Tym razem było inaczej. Niezręczna cisza, która dłużyła się w nieskończoność.

- To idę. – uśmiechnęła się, otworzyła drzwi i zniknęła za nimi. TY IDIOTO! SZLAK!!!! Potarłem głowę. Miałeś ją na wyciągnięcie ręki!!! Nagle drzwi się otworzyły.

- Zapomniałabym. – podeszła do mnie i dała mi buziaka w policzek – Dziękuję. – uśmiechnęła się i z powrotem weszła do pokoju. Wryło mnie w ziemię. Dosłownie. Co ta dziewczyna ze mną wyprawia?! Ogarnij się Maks! Wszedłem do pokoju i od razu poszedłem pod prysznic. Musiałem ochłonąć! Położyłem się, otworzyłem laptopa i zobaczyłem maila od NIEJ.